daimon

 Az önce yürüyordum 2 aydır kendi başıma yürümemişim yürürken fark ettim evden markete diye çıkıyordum annem ben de geleyim dedi kapıdayken gelme dedim öncesinde de gelme demiştim bu ne terbiyesizlik deyip suratıma kapıyı kapattı. Sokağa çıkıp yürümeye başladım yürüyen ben değilmişim de dünyaydı sanki ikimiz de yürüyorduk bunun farkına bir kuzudan gelen sesle vardım. Ben karışık bir varlıktım zihnimden bahsetmiyorum biyolojik olarak milyonlarca yılda bu hale evrildim karışık bir yapım var. sesini duyduğum koyunların da karmaşık yapıları var.  Bir koyun olarak varolsaydım monadlarım beni değil de koyunu var etseydi ya da bir ağacı kendimi o kadar büyütmeyeyim kaldırımdaki alelade bir ot olsaydım faydam olur muydu dünyaya. Yürürken diğer insanlar da benim düşündüklerimi düşünüyor mudur?  Neyse bir ot olsaydım yahut ünlü bir yazar herkes tanısaydı beni belki peygamber olsaydım hayatımın bir amacı bir anlamı olur muydu? 27 hep bu yaşta ölecekmişim gibi gelir yaşama karşın onu...

 Yaşamın karmakarışıklığına nispetle ölüm basittir. Hayata dair söylenen her söz ne kadar doğruysa bir o kadar yanlıştır. Yaşamın yaşayan her varlık için farklı bir anlamı farklı bir yolu vardır ölümse yaşayan her varlık için ortaktır. Onun adına söylenen her şey gerçeklikten uzaktır ama yaşamın meşruluğuna kabul etmektense ölümün meşruluğunu daha rahat kabul ederiz. Örneğin birinin kürt, siyahi, eşcinsel olduğu için yaşamını kabul etmeyen tonla insan var - bu işin içine hayvanları sokmuyorum çünkü girersem çıkamam üstelik bir vejetaryen değilken bunu konuşmaya hakkım da yok bence- oysa ölüm öyle değildir böyle bir düzen istemediği için protesto hakkını kullandı e poliste onu vurma hakkını kullandı öldü, maddi durumu yetersizdi sağlık imkanları da sınırlı pek tabii öldü, atanamadığı için intihar etmiş öldü, eşcinselmiş ailesi intihar et kurtulalım demiş o da etmiş ölmüş... Ölümün meşruluğu kendimiz için bile dehşet verici biçimde ortadadır. Yaşamımızın meşruluğu kendimiz için bile ...