daimon

 Mutluluk veya acı düşündüğümüz kadar önemli şeyler değillerdir. Ancak varlığımızı sürdürmemiz bunlar sayesindedir. Bunu daha kolay anlatmaya çalışayım; mutluluk, acı, hüzün, pişmanlık, intikam.. sürekli bir şeyler hissederiz varlığımızın üstünü örten de budur. Yani evet sürekli bir şeyler yaşarız ama bunlar bize ait değildir, sürekli değildir, hep kalacaklarını düşünsek bile elimizde tutamayız, tek muhattapları biz değilizdir vb. hoş arasında en etkilisi bizi biz yapan kimliklerimizin yapı taşı acıdır ama bu başka bir yazının konusu şimdi gelelim buna neden değindiğime. Biriyle tanıştım ve bu biri çok garip bir biçimde etkiliyor beni bu etkilemeyi anlatabileceğim bir kelime ne yazık ki heybemde mevcut değil ancak şöyle tarif etmeyi deneyebilirim evlerimizin mutlak olmadığını yazmıştım o yüzden ev değil. Mezarlık gibi, mezarlıklar rahattır oradaki insanların sizinle ilgili herhangi bir düşünceleri yoktur. korkularınızı, travmalarınızı, acılarınızı, arzularınızı her şeyi anlatabilir...

Bu hafta yaptığım ufak! bir salaklık sebebiyle sürekli şu sözün haklılığını düşündüm "çok basit bir nedenle doğar daha basit bir nedenle ölürüz" Geçmişte bir kro-magnon olarak doğsaydım doğarken ölmüştüm belki ama tabi bu benim için o yaşta bir şey değiştirmezdi sonrasında basit enfeksiyonlardan, diş ağrısından, kıymık batmasından, yemek ararken, yağmur yağmadığı için ölebilirdim Daha sonrasında kabile savaşlarında ya da ticarette biraz daha ilerde din uğruna birkaç yüzyıl sonra milliyetçilik yüzünden saydığım gibi ölmek için cidden çok basit nedenler var ve halihazırda milyonlarca kişi bu sebepler yüzünden zaten öldü. Benimki bunları düşünce daha az salakça geliyor gözüme hoş paranoyam doğru bile olsa muhtemelen yaşarım ya konu bu değil Konu yaşamımız üzerine irademiz olmadığı gibi ölümümüz üzerine de bir irademiz olmadığı. En inançlı insana soralım cenneti ister ancak ölmek istemez bu da dinlerin vaatlerini biraz daha anlamsız kılıyor. Yaşam bir başkasının bir tanrının, zat...

     Hepimiz karnımız doyup sırtımız pekleşince ait olacak yerler ararız. Bu içimizden gelen bir dürtüdür bahsettiğim şey cinsellik değil. Bunu şöyle açıklamalıyım sanırım biri bizi sever genelde onu sevmesek bile kendimizden uzaklaştırmayız çünkü sevilmeye, hayran olunmaya açızdır. Aynı şekilde sevmeye de açlık duyduğumuzdan bizde genelde bize karşı bir şey hissetmeyen insanın peşinden ayrılmayız. Bunun üzerine sayamayacağım kadar cümle kurulmuş. Bazen de bizim sevdiğimiz insan tam bizim onu sevdiğimiz anda bizi sever buna düşük bir ihtimal ya da biraz daha romantik ifade edecek olursak mucize demeye meyilliyizdir. Burada olan şey sadece doğru zamanlamadır iki tarafta aynı anda birbirine karşı merak duyar ve aynı anda ifade eder yalnızca. Buna dair sabah dolmuş beklerken aklıma gelen muhteşem bir örnek var. Hepimiz ait olmak isteriz buna evde olma hissi de diyebiliriz. Aynı anda birbirini merak eden ve bunu ifade eden insanlar kendilerini evde hissederler ikisi de hem ev...